Κριτήρια σχέσεων.
Πόσο χανόμαστε στις σκέψεις μας για το τι είναι σχέση, κάθε είδους σχέση. Καθένας έχει τι δικιά του κρίση, αντίληψη και άποψη που δημιουργεί κριτήρια.
Τα εγγενή κριτήρια μας αλλάζουν τις περισσότερες φορές ανάλογα με το απόσταγμα των βιωμάτων μας στο πέρασμα του χρόνου. Βιώματα που έχουν προκαλέσει τις περισσότερες φορές τραύματα που δεν έχουμε μπει στη διαδικασία να θεραπεύσουμε γνωρίζοντας ίσως πόσο επίπονο είναι.
Και έτσι μεταφέρουμε κάθε τι παλιό στο καινούργιο.
Αυτό οδηγεί συντριπτικά στο ότι συγχέουμε και παρομοιάζουμε τις σχέσεις του παρελθόντος με αυτές του παρόντος , έχοντα; δημιουργήσει μηχανισμούς άμυνας που δε θα μας αφήνουν να δούμε με καθαρή μάτια κάθε τι καινούργιο .
Και τελικά αποκτούμε στερεοτυπικές πεποιθήσεις όπως “Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι.” “Όλες οι γυναίκες είναι ίδιες.”
Αόριστες και γενικευμένες χωρίς πραγματικό έρεισμα .
Τα κριτήρια που έχουμε επιλέξει να καλύπτουν τις ανάγκες μας είναι εύλογο να τροποποιούνται με την πάροδο του χρόνου. Μόνο μια ανάγκη μένει ίσως ίδια και βασική, η ανάγκη της συντροφικότητας, μια βαθύτερη πεποίθηση ; ~δε θέλω να μείνω μόνος-η~
Έτσι μου γεννάται μια απορία!!
Οι ανάγκες που προσδοκούμε να καλύψουμε μέσα από τα κριτήριά μας ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας ανάγκες; Μήπως είναι παροδικά επιφανειακές στην πλειοψηφία τους;
Αυτό οδηγεί στο αποτέλεσμα να δημιουργούνται συναισθηματικά κενά και να εμμένουμε σε σχέσεις μόνο ως παρουσίες συμβιβαζόμενοι στην κατάσταση που οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει,
Πως μπορούμε λοιπόν να μας κατανοήσουμε καλύτερα;
Χρειάζεται να μας φροντίσουμε να μας αποδεχτούμε όπως ακριβώς είμαστε.!
Να κατανοήσουμε τις φοβίες και τις αδυναμίες μας και να βρούμε τις βαθύτερες ρίζες για την κατάσταση που βιώνουμε.
Να βάλουμε ένα φρένο στη ματαίωση που προκαλούμε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Να θεραπεύουμε τα τραύματα που έχουμε αποκομίσει με την πάροδο του χρόνου από προγενέστερα βιώματα μας αναγνωρίζοντας την ύπαρξή τους .
Να συγχωρούμε τους εαυτούς μας για τα λάθη μας και να παραδεχτούμε ότι ίσως τα ξανακάνουμε.
Εν κατακλείδι χρειάζεται να αγαπήσουμε το εαυτό μας , και να μην γινόμαστε επικριτικοί πρώτα με εμάς τους ίδιους, ώστε να μπορούμε να έχουμε κριτήρια που θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας ανάγκες και όχι στις επιφανειακές.
Μια διαδικασία που θα μας επιτρέψει να αναγνωρίσουμε και στον σύντροφό μας τις βαθύτερες ανάγκες του μέσα από μας ,και κατ’ επέκταση με αυτόν τον τρόπο ο σπόρος της σχέσης να αναπτυχθεί με βαθιές ρίζες έχοντας στοιχεία που θα διέπονται από σταθερότητα και ειλικρίνεια.
Και καταλήγοντας διερωτώμαι!!
Ανταποκρίνονται λοιπόν, τα κριτήρια που θέτουμε στις πραγματικές μας ανάγκες ώστε ο ρόλος που διαλέγουμε να δώσουμε σε κάθε είδους σχέση να έχει το αποτέλεσμα που επιθυμούμε;
Αν και επίπονη η διαδικασία αυτή για όλους, θα έχει σαν αποτέλεσμα να μη χρειάζεται άλλο να είμαστε σε σχέσεις ικανοποιώντας μόνο επιφανειακές ανάγκες μας αν αυτό βέβαια επιθυμούμε.
Κωνσταντίνος Ηλιουδάκης
Επιστημονικός συνεργάτης του “Ευτυχείτε”
